Taipei

Na ons kort verblijf op het vliegveld in Bangkok vlogen wij naar Taipei. Dit was 'maar'  een korte vlucht van ong. 5 1/2 uur. Terwijl daar kregen wij contact met een jonge vrouw van 31 die alleen afreisde naar Nieuw Zeeland om haar zus, zwager en nichtje te bezoeken in Kerikeri...notabene waar mijn moeder gewoond heeft in het hoge noorden. We raakten aan de praat en leerde van haar dat we, als we op tijd aan zouden komen en er nog plek was, kans hadden om een toeristische bustoer te kunnen maken. Deze gratis tocht wordt aan reizigers aangeboden die langer dan 8 uur op het vliegveld moeten vertoeven voordat ze verder kunnen reizen.

Bij aankomst en navraag aan de Info balie leerden wij dat de bus al volgeboekt was. Er stond nog een Nederlands stel met de zelfde vraag. We besloten met z'n 5-en zelf maar een busrit te maken en de stad zelf in te gaan. Het weer viel wat temperatuur betreft mee- maar vochtigheid niet. Het regende ietwat toen wij bij het vliegveld vandaan reden. Maar, dat kon de pret niet drukken.

Na bijna een uur rijden kwamen we aan in de stad zelf. Giga groot in oppervlakte, ook heel divers in delen. Soms heel modern en bling bling, dan weer beetje smoezelig en verlept. We kwamen in een middenmoot deel terecht, wel interessant om te zien- met als melding van de chauffeur- China Town hier te vinden.

We hebben wat rondgestruind, overal karretjes en bijzondere beelden die wij in Nederland niet tegen zouden komen. Wat we ook niet tegen kwamen was kauwgum op straat en stoep, vuil, papier of ander weggeworpen troep. Keurig netjes overal.

De regen werd wat serieuzer- dus zijn we in een koffie-eet gelegenheid gedoken en hebben ons daar een tijdje vermaakt. Weer lopen- rondkijken en toch maar besluiten om terug te gaan naar het vliegveld- daar ook bezienswaardigheden EN droog!

We wisten wel waar de bushalte was waar we op moesten stappen- en het nummer van de bus. Het duurde en duurde. De regen kwam soms met bakken uit de hemel en gezien wij in een beetje verlepte wijk stonden hield de overkapping ons niet bepaald droog.

Jaja, toen kwam er een bus aan met 'Airport' erop, wel een andere nummer. De chauffeur sprak geen engels- ook handig. Een passagier schoot ons te hulp en we konden inderdaad instappen. Volgens mij maakte we een zielig indruk- natte haren en al.

We hadden een 'boemeltrein' route gekozen. Na anderhalf uur eindelijk weer terug bij af. Leen en ik spitsen weer af van de 'groep'  en gingen onze eigen weg. We hebben Taipei gezien en besloten dat dit ook genoeg was. We hoeven dus geen reis - Taipei - te plannen.