Hier zijn we voor gekomen

Nee, ik loop niet achter- de datums kloppen. In Nieuw Zeeland is zomertijd begonnen ( vorige week). Er is 11 uur verschil- hier Down Under loopt men voor. Ik heb de gegevens van het systeem aangepast en nu zien jullie andere datums en tijden.

Aangekomen bij Kylie ( en Steve maar die was op zijn werk) werden de kleintjes eerst meteen stil Wie hadden ze nou in hun vizier? Wie waren die twee grote mensen die de kamer in liepen? Eerst geconfronteerd met Reece, Ros en Max en nu NOG meer mensen... dat is even schrikken hoor. " Hee, maar die vrouw", denkt Summah, " die doet me aan iemand denken. Waar ken ik haar toch van? Ze heeft een bekend gezicht en haar stem ken ik ook."

Kylie trekt de kleine Indi naar zich toe op schoot, tegen Summah zegt ze " Kijk Summah, daar is oma en opa Leen!" "Ja, warempel" denkt Summah, "nou zie ik het. Oma van het Skypen en waar is die Kermit dan? Die heeft ze toch altijd bij zich, samen met Fabiola haar pop". Summah glimlach wat voorzichtig en komt langzaam dichtbij. Ik hoor het haar denken, " mens waar is die Kermit dan? Of Fabiola? Konden ze allebei niet weg?

Ja, dat had ik zelf ook kunnen bedenken. Ik had Kermit mee moeten nemen. He verdorie nog aan toe! Blijkt dat Steve en Kylie regelmatig zeiden- " ja oma komt en misschien neemt ze Kermit ook mee".

Indi, van 14 maanden kijkt wat waterig uit haar oogjes en heeft wat rode blosjes op haar wangen. Ze hangt tegen mama aan. Kylie verteld dat Indi de afgelopen week wat verkouden aan het worden is. Het voorjaar's weer zit niet mee, net als bij ons afgelopen seizoen. Het is kouder en koeler dan gebruikelijk om deze tijd. Sneu voor niet alleen vakantiegangers maar ook vo
or moeders met kleine kinderen.

Bax lig op zijn 'bouncenette'. Hij kijkt nieuwsgierig om zich heen omdat hij een andere stem hoort. Wat een blozend gezond toetje kijkt mij aan. Heerlijk. Om zo in te happen. Ik laat Indi in haar waarde maar pak wel Bax op en krijg meteen een glimlach. En ja, we hebben foto's gemaakt. Voor Kylie (en Steve) neem ik mijn petje af. Drie kinderen in drie jaar - Summah wordt de 22ste deze maand 3. Wat een opgave. Ze is, en ik had niet anders verwacht, wel moe maar nuchter over de situatie. Wat ze er onder andere leuk aan vindt dat de kinderen zo snel achter elkaar zijn gekomen -- en Steve ook, is dat ze qua leeftijd later veel met elkaar in gemeen hebben. Samen kunnen doen. Dat was anders voor haar en ook voor Steve.

Steve was voor ons ook een nakomeling- niet vanwege onze leeftijd maar omdat Toni en Reece 10 en 8 waren toen hij geboren werd. Kylie had dezelfde ervaring en haar oudere zus was zelfs nog ouder. Kylie voelde vaak dat ze enigst kind was. Ik snap die twee wel.

Het ijs was helemaal gebroken toen er pakjes uitgepakt werden- oh wat GAAF! Van Hinriette, Harry en Joey een engelse versie van Jip en Janneke voor Bax ( ipv De koe die in het water viel) en alle drie een Jip en Janneke beker. Deze werden meteen in gebruik genomen, een hit dus.


Na enige tijd in dit druk maar erg lief gezinnetje aanwezig te zijn, lieten wij met z'n allen Kylie thuis met twee kleintjes die naar bed moesten. Om haar ook rust te geven namen wij Summah mee- om de middag met oma, opa Leen, oom Reece, tante Ros en neef Max door te brengen. Feest- ze klom opgetogen in de auto en al zwaaiend reden wij de stad van Hamilton in om wat rond te neuzen en boodschapjes te doen.

Uncle Reece with Summah