maandag 21 oktober 2013

Een familie aangelegenheid #3

Leen met zijn MP3 speler...
Waar waren we gebleven, oh ja! Het was zaterdag. De activiteiten liepen vaak door elkaar- water in, water uit- wandelen, eten.
Sommigen deden mee- anderen pakten de oppas of opruim klusjes aan. Het was liep allemaal als een trein.

Zo af en toe hoorde ik wel wat gerommel van de kinderen, groot en klein maar dat hoort erbij. Met 15 man op een hoopje kom je elkaar wat vaker tegen. Het ging GEWELDIG! Ik moet zeggen, als moeder, oh wat was ik trots, blij, en soms emotioneel. Ik kon van een afstand alles bekijken- hoe de ene oom alle kleintjes meenam het water in, of een tante die naar de speeltuin liep.

Ik zag Leen leuk bezig met de kids op verschillende momenten en ook dat hij een plekje veroverde bij de 'grote'  kinderen. Ze hebben hem zo ook beter leren kennen.

De mannen betrokken hem bij het visgebeuren en bier drinken - hahaha!! En hij, hij schonk zijn borrel in voor hen (wat zij petrol noemde), dat Reece in de Duty Free voor hem had gekocht. Als Leen ergens voor herinnert zal worden is dat hij petrol drinkt.  Ook dat hij, net als de anderen niet te beroerd is om af te drogen, kids te woord te staan, drinkflessen te vullen..... nou ja, ze hebben hem in hun hart gesloten zeg maar! Dat is mooi.



De zaterdag bleek de dag te zijn dat mijn verjaardag gevierd zou worden. Ik was niet meegegaan met de vis expeditie en had op Bax en een slapende Indi gepast. Toen de mannen even teruggingen om de lijn in te trekken, lag ik te dutten in de huiskamer. Er waren maar weinig in huis en het was zo lekker rustig met de zon die zo de kamer in scheen dat ik van de gelegenheid gebruik maakte om een 'nanna nap'  oftetwel ' oma dutje' te nemen.

Toni was druk in de weer met het voorbereiden van de zaterdagmaaltijd. Ik zag wel dat er wat bijzondere dingen voorbij schoven, scallops, mosselen, kippenkluifjes, spareribs en salades waar men U tegen zegt. Toch had ik niets door. Totdat......

.... Max met wel 60 ballonen aan kwam slepen, allemaal door hem opgeblazen en in bosjes vastgemaakt waren. WOW!! Toni begon slingers op te hangen en de kleintjes gingen allemaal erg vrolijk en opgetogen door de kamer springen en dansen. Het was FEEST!






Ik was totaal verrast. Hier had ik niet op gerekend. De dagen hier- dat wel, maar dat ze ook  nog eens tot een groot verjaardaggebeuren overgingen- nee, dat had ik niet kunnen verzinnen. De tranen prikten behoorlijk en ik weet hoe moeilijk Toni dat vindt dus probeerde ik dat te vermommen. Maar jeetje miena zeg! ( dat woord moet toch maar in het woordenboek) wat een Verrassing!
En de maaltijd en taart- ach ik genoot van elke hap en elk gesprek en elke glimlach en schouder klopje. Het vergde veel energie om door die maaltijd te komen. Ik wilde ZO graag in tranen van blijdschap uitbarsten maar dat zouden de kleintjes niet begrijpen- dus bleef oma maar lachen en kreeg ik 10000000 plakkerige, snotterige en snelle kusjes. Wat een cadeau!



Nou dat was me een dag....

En dan- afsluiten met een All Black vs Wallabies Bledisloe Cup wedstrijd- wat een dag.

Oh ja, wie kreeg die vis ook al weer??


Een verse snapper voor oma- lekker toch?!

De haka- voor de rugby wedstrijd altijd door de All Blacks opgedragen





3 opmerkingen:

  1. Wat geweldig dat je zo geniet en verwend wordt......leuk zo hoor om te lezen en foto's te zien.......ik droom ook al van de reis naar new zealand ....x Veronique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een verjaardag om noooooooit te vergeten

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig om jouw verrassing uit je woorden te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen