Summah is 3 jaar oud geworden

Ik las een deel van de blog even terug en merkte dat, door de beperkte Internet verbindingen dat ik toch een beetje snel door alles heen ben gevlogen. Hier dan een wat uitgebreider verslag. Het heeft even geduurd omdat ik (helaas) een kou heb gevat- voornamelijk keel, neus en zere ogen. Komt goed voordat we vliegen maar moet wel zorgen dat het zo is. Daar kunnen nare dingen van komen. Ik heb rust middag opgelegd gekregen.

Het is feest. Alweer. We hebben al wat feestjes achter de rug de laatste paar weken. eerst natuurlijk onze aankomst. Wel wat anders dan we in gedachten hadden, met Toni in het ziekenhuis, maar toch een feestelijke gelegenheid. Dat was zondag, de vrijdag was Kylie jarig. Dat hebben we ook ruimschoots gevierd met z'n allen. De volgende dag de doop van Indi en Bax. Ja het was wel even aanpoten met bakken, regelen van cadeautjes en slingers enzo. Aan het weer konden wij niet sleutelen- en over het algemeen mogen wij niet klagen.

Altijd raak- die opblaas nummers
van Xenos

Na de eerste week kwam er even ruimte voor gewonen dingen, zoals school en sport, vriendjes en vriendinnetjes en boodschappen. Veel wassen, ja met twee huishoudens met drie kinderen en dan nog oma en opa erbij- die wasmachines draaide de hele dag.

De planning dan was om naar Tairua te gaan met z'n allen. Ook dat was gewoon 4 dagen feest. De dag nadat we allemaal weer thuis waren zouden Leen en ik een weekje samen weg, het noorder eiland eens goed bekijken. We hebben de was gedraaid, het bed verschoond alvast voor onze terugkeer- tassen ingepakt. Wij hebben vorig jaar nieuwe koffers gekocht. Soort tassen maar koffers. De indeling is anders dan wij gewend zijn. Twee delen. Dus je kan voor twee personen in een koffer apart inpakken. Wel zo handig maar wel ook wennen.

Heerlijk dat ventje- die kan lachen
Hij kletst ook al aardig.

De auto stond gereed, we hadden alles netjes achter gelaten en voor ons vertrek hadden we afgesproken om eerst naar Summah's verjaardag te gaan. Niet dat het groot feest was hoor. Ook dat gezinnetje moest even op adem komen na al die drukte aan het strand- en met drie onder drie- doe het maar even. Nee, het was reuze rustig gedurende de dag en s avonds zouden Reece, Ros, Max en granddad komen eten. Drukte genoeg dus. Wij hebben Indi niet gezien- die lag heerlijk te slapen en dat was prima. Een aai over die heerlijke blonde bol- dat was ook goed.

Kijk eens mama en oma - een fiets!

Terwijl wij er waren kwam ook de vader van Kylie- een fiets, jaja de kleine meid kreeg een fiets van haar andere opa. Dat was wat. En blij dat ze was. Leuk om haar zo enthousiast te zien. Meteen erop en trappen. Ja met zijwieltjes dat wel. Maar toch, ze is een stoere meid en heeft (bijna) geen angsten. Lijkt ontzettend veel op haar vader denk ik dan.

Reece en Ros hadden ook afgesproken langs te komen bij Kylie terwijl wij er waren. Want, als wij terug in Hamilton zouden zijn, zijn Reece, Ros en Max alweer in Australië. Dat werd afscheid nemen- bahbahbah- en Ros had al gezegd " je huilt maar niet anders komen we niet!"

Ergens heb ik een foto van ons samen- Ik weet niet meer waar- maar ik heb mijn best gedaan om het droog te houden, lukte niet helemaal maar ach zo erg was het ook niet. Tranen horen erbij.  Ik kreeg een dikke knuffel en kus van Max.....! Dat is toch wel zo'n lieverdje. Hij kan wel moeilijk doen hoor. Net als meeste jonge lui heeft hij zo zijn 'ochtend' en ' avond' humeur, maar Max heeft wel een zachte aard. Lijkt veel op zijn opa Schoffelmeer.

Enfin, het afscheid ritueel achter de rug- en wij klommen in de auto en op naar Napier en Robyn en Phil.

Ros verwende Kylie met wat eigen gemaakte geurtjes en zalfjes.
Ros maakt allerlei 'hebbes dingetjes'  en verkoopt ze aan vriendinnen enzo