Tongariro National Park- The Taranaki Falls Walk

Na een dag heerlijk zitten niksen- nou ja heerlijk. We konden de rust wel gebruiken maar verloren er wel een hele dag mee. We wilden tenslotte wandelen.

Het was zulk prachtig weer toen we wakker werden dat we eerst met de auto naar boven en naar de ski lift reden. Dat hadden we de eerste avond ook gedaan maar nu hadden wij een heldere blauwe lucht. Een andere ervaring dan de bewolkte van toen. Een paar keer stoppen op weg naar boven om voor de zoveelste keer ' de'  mooiste foto te maken.

De Canon ( groot toestel) en de Sony ( in de zak stoppertje) hebben wij tegelijkertijd gebruikt. De Lanscape foto's zijn mooier met de Sony en de detail foto's beter met de Canon. Moet het toestel wel na laten kijken ( Canon) want het weigert zo af en toe, de lens weigert in te trekken of uit te schuiven of we krijgen rare meldingen op het schermpje. Enfin, we hebben wat we hebben en de enige echte klacht is - hoe kom je door zoveel foto's heen om te bepalen welke de mooiste zijn.

Links om of recht's om - overal was het schitterend. Ik was hier eerder geweest, het was mij niet onbekend en toch was het een belevenis die ik niet had willen missen. Je adem stokt gewoon in je keel als jij je op zo'n prachtig stuk natuur bevindt. Wij zijn vorig jaar op Tenerife geweest. Daar ook zulke mooie beelden van de vulkaan El Teide en het omliggend landschap. Nu weer en eigenlijk NOG indrukwekkender omdat het landschap hier zoveel uitgestrekter is- zoveel groter. Je verzuipt erin- zo voelde dat!

Enfin weer terug naar het Skotel, kamer opgeruimd, ontbeten en afgerekend. Spullen in de auto en naar buiten. Wij willen onze benen strekken- en gaan naar het begin van ons gekozen pad- De Taranaki Waterval. Uurtje heen uurtje terug, een lus. Er wordt met de tijd berekening geen rekening gehouden met foto's maken dus we zouden wel zien hoe lang we erover zouden doen. Water mee, hapje mee- wandelschoenen aan en lopen maar.

De wandeling zou ons richting Mount (Mt) Ruapehu leiding en dan de terugweg met onze rug ernaar toe. De waterval wordt gevoed door Mt Ruahapehu ( Ru-a-pee-hu) De zon scheen met een lage temperatuur dat wel, de wind was ook gaan liggen en het was ideaal wandel weer. We hadden extra kleren mee want het gebied staat bekend om zijn grilligheid. We hebben ze niet nodig gehad. Helaas die zelfde dag en nacht twee wandelaars kwamen wel in de problemen op Mt Taranaki, niet al te ver van dit National Park vandaan, en hebben het moeten betalen met hun leven. Schokkend om dat te horen. Het zal ook wel niet de laatste keer zijn dat dit gebeurt.

Woorden schieten me gewoon tekort

Hier begon het al te borrelen- mooi geluid dat water over die rotsen

Een hele nauwe opening- een lawaai van jewelste.
Nu naar beneden om de waterval goed te bekijken.

Dit was toch wel fenomenaal. Een geweld en lawaai.
Wij hebben bovenaan op de rotsen gestaan waar het water neer stortte.
Ongelooflijk.

Ik zal de wandeling niet stap voor stap beschrijven- niet nodig. Het was gewoon prachtig om te doen, niet zwaar en het pad was super bereikbaar en mooi aangelegd.

Wij stapten daarna in de auto- zwaaide het Skotel gedag en met nog een korte tussen stop bij een tweede waterval verlieten wij het National Park.

Op weg naar Waikanae- een behoorlijke lange tocht over, ja hoe kan het anders, prachtige wegen en een super mooi gebied.