Het verhaal van Leen #1

Ja, jullie dachten zeker " wanneer komt Leen zijn  verhaal nou? Of is ze het vergeten?" Nee hoor. Ik moest Leen nog vragen naar de gang van zaken rondom zijn dagen zodat ik het verhaal een beetje goed na kon vertellen. Hier gaat ie dan.

Voorafgaand Leen zijn weekje weg werd er veel gesproken over de plek waar Leen zou gaan wandelen. Zijn droomwens was Tongariro National Park- maar daar was het weer ECHT niet naar. Niet dat het een mooi weer wandeling moest zijn- maar storm en ruig onstuimig weer kan fataal zijn zeker in dit gebied - en de gidsen die deze wandeling begeleiden hebben het laatste woord of de tocht wel of niet doorgaat. Dat werd het dus niet.

Toni was meest begripvol en hulpgevend om Leen zo veel mogelijk advies te geven en samen stapten zij, na een gesprek over een lekker bakje koffie bij Vetro, naar het informatie centrum in Hamilton en kwamen thuis met nieuwe plannen, kaarten en bestemming -  De Coromandel. Dit was eigenlijk wel zo verstandig, niet dat je altijd een verstandige bestemming hoeft te hebben- maar wij zouden als gezin 4 dagen in de Coromandel vertoeven- en dat betekende voor Leen dat hij niet eerst terug naar Hamilton hoefde te reizen maar kon zich meteen bij ons aansluiten aan het einde van zijn ' vrije week'.

Maandag 14 oktober 2013

Leen zijn auto links in beeld- Toyota Corolla

Nog even Internet raadplegen met Toni

"Ja, alles zit erin wat ik nodig denk te hebben".

Leen is er helemaal klaar voor

Rechts langgerekt stukje is de Coromandel
Auckland is links

TomTom instellen en adres intoetsen.....
304 Grafton Road,  Thames
- Holiday Cottages & Chalets -

Het was een heel avontuur. Ik begeleide Leen de stad uit, want we gingen uit eerbetoon eerst even naar de begraafplaats waar het as van mijn ouders begraven ligt. Dit is ook de richting die Leen ging volgen. Kwam goed uit dus.

Het rijden links moest toch even wennen, en ik nam ook een langere route om Leen de tijd te gunnen om aan de auto en verkeerssituatie te wennen. De TomTom of beter gezegd, Navman was ook iets anders dan hij gewend was. Ook dat nam even tijd om 'eigen' te voelen.

Na ons bezoek vertrok Leen de ene kant op en ik keerde terug naar huis.

Het is geen echte drukke route. Leen kon lekker rustig rijden wat rondkijken en genieten van, jaaaa, de stilte. Na een weekje op ons vakantie adres was het heel prettig voor Leen om even alleen te zijn. We hadden al zoveel meegemaakt. Aankomst, welkom, bezoek van Jan en Alleman, verjaardag, doop. Druk dus. Nu was het tijd om even te ontspannen. Het was hem zo gegund.

Welkom Leen

Onderweg stopte Leen voor koffie in Tairua, de plaats waar wij 4 dagen zouden bivakkeren. Gaf Leen een idee wat hem te wachten stond en een beetje bekendheid van het gebied. Daarna keerde hij weer richting Thames waar hij een logeeradres had.


Zijn verblijf plek was met zorg uitgekozen. Toni had ook de bespreken telefonisch geregeld en bij aankomst werd Leen alleraardigst begroet en verwelkomd. Er stond 'n hapje en drankje'  klaar als welkom. Niet verkeerd.

Terwijl hij van het uitzicht en een lekker wijntje genoot herbeleefde hij zijn tocht naar deze plek.

We hadden afgesproken dat hij elke avond zou bellen om even wat te laten horen. Ook zou hij zijn Nieuw Zeelandse mobiele nummer achterlaten bij de eigenaar van het verblijf- want dat is wel een van de grote regels- ga je wandelen, laat weten waar je wandelt, hoe lang je van plan bent om te gaan en wanneer je denkt terug te zijn. Dit als veiligheid voor jezelf en geruststelling voor diegene die de 'zorg'  voor je dragen. Bij een van de wandelingen die Leen zou maken zou het bellen zeker bemoeilijkt worden vanwege het bereik ( niet dus) - en daar was ik op voorbereid.


Deze week was ' Leen verwen Leen week' en ging hij die avond opzoek naar en vond een leuk Thais tentje om te eten.

Welterusten Leen....