oom Wim en papa |
Trees en mam |
Trees en oom Wim wonen in een ruim opgezet wijk dat voelt aan als een dorp. De betiteling ' bejaardendorp' doet het eigenlijk onrecht aan- maar dat is het wel. Men kan hier zelfstandig wonen- zoals zij dat doen. Er is verpleeghulp aanwezig en een verzorgings- verpleeghuis. Huishoudelijk hulp waar nodig en hulp bij onderhoud en reparaties is er ook om aanspraak op te doen.
De omgeving is schitterend mooi. Wij, Leen, Trees en ik zijn wezen wandelen met Trees als gids. En dat hadden we nodig want het park om de huizen heen is ongelooflijk groot en mooi.
Er zijn moestuinen, fruitbomen, een soort lagoon en de vogels zingen hun lied terwijl je tussen de bomen en struiken struint. een prachtige plek om oud en ouder te worden!
Trees en ik waren naar de ochtend mis geweest- en ja, de wereld is klein, ik ontmoette daar vrienden Colin en Clare uit Napier, die jaren geleden het warme stadje ingeruild hebben voor Waikanae- aan het strand. Wat een geweldig weerzien. Na de mis en een kort gesprek beloofde ik dat wij, Leen en ik, langs zouden komen voordat we Waikanae zouden verlaten.
Na de lunch en de rondwandeling met Trees, zijn Leen en ik een poosje op stap geweest om de omgeving te verkennen. Ik was niet van plan om ver te gaan- omdat ik even genoeg had gereden. Terwijl wij weg waren zouden Trees en Wim even rusten- een routine die niet door ons gestoord hoefden te worden.
Hoewel de zon scheen, waaide het wel behoorlijk. Wij gingen naar het strand en ook al was het uitzicht waanzinnig mooi, zijn we na een korte wandeling toch maar weer de auto ingedoken. Bbrrr.....
De tijd gaat sneller dan je denkt, als je zo rond wandelt. Het was de bedoeling om op tijd terug te zijn en gezellig een glaasje te nemen voor het eten. Een koningsmaal werd ons voor gezet. Echt smullen.
Ons bezoek in Waikanae was in de periode van de grote storm in Nederland. Wij konden naar Nederlandse tv kijken en zagen de beelden van omgevallen bomen, daken van huizen gerukt en de waaghalzen die toch naar de stranden gingen. Zo ver van huis- en toch even op de hoogte van alles wat er speelde. Met live beelden en geluid.
Terwijl wij op bezoek waren kon ik Trees ook even wegwijs maken met een paar onbekendheden op haar laptop. Dat deed ik maar al te graag. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn als iets niet wil lukken. Ook was Leen er handig in om de mogelijkheden van het fototoestel die zij hadden gekregen als cadeau, uit te leggen. De dag vloog om....
Op tijd naar bed en morgen met de trein naar Wellington.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten