De dagen smelten weer 'gewoon' weg.

We zijn nu twee weken thuis. In die periode hebben wij onze e-mailboxen bijgewerkt, huis weer eigen gemaakt, vrienden en familie bezoeken gehad en gemaakt en de gewone dagelijkse activiteiten en werkzaamheden opgepakt.

Ook probeer ik dit verslag af te maken, niet alleen omdat ik het leuk vind, want dat doe ik wel, maar ook omdat een verhaal ' af' hoort te zijn. Zo'n reis en omgeving verdient de aandacht. Dus, ga ik vandaag weer een stukje verder.

Wij waren op weg terug naar Hamilton.

Taihape Motels, email: taihapemotels@paradise.net.nz

Na een hele dag door prachtige landschappen gereden en gefotografeerd te hebben kwamen wij in Taihape ( De Gumboot Capitol)  aan. Nou is dat niet bepaald een wereld stad. Echt niet. Maar een doodgewoon klein stadje met nog geen 2000 inwoners, gelegen in de middle of nowhere. Een tussen stop voor reizigers, verkooplieden en in de winter voor wintersporters. En, niet onbelangrijk- De Gumboot Capitol- waar jaarlijks een wedstrijd GUMBOOT THROWING wordt gehouden.Ik heb echt nooit gedacht van " oh ik ga eens een motel nemen in Taihape!". Ik moest er zelf een beetje om lachen en  mijn dochter trok haar wenkbrauwen op en mijn schoonzoon fronsde zorgelijk bij het horen van ons verhaal- zo van " wat, een motel in Taihape?"En je moet NZ een beetje kennen om daar begrip voor te hebben. Ik kon erom lachen!

Het motel was schoon, betaalbaar en lag handig gelegen. We liepen naar een afhaal chinees en haalde een warme hap. Wij hadden echt alles wat een reiziger zich kon wensen. Een schone badkamer, twee persoons en twee een persoonsbedden, schone lakens en handdoeken, een grote televisie, 12 zenders, kookplaten, tafel en twee stoelen, sneetjes brood, boter, melk en broodbeleg in de koelkast, kachel, en een parkeer plek voor de deur. In de kasten alles wat een gezinnetje nodig zou hebben om te bivakkeren- desnoods voor een hele week zou het nodig zijn. De tarieven waren zeer gunstig, ook niet onbelangrijk. De eigenaar was zo'n aardige man dat ik heb beloofd zijn motel in mijn verhaal te melden. Ergens in de papieren winkel heb ik nog twee kaartjes meegekregen met 10% korting erop geschreven. Dus, heb je het nodig....meld je aan!

de volgende ochtend zijn we aan de laatste etappe begonnen. Het was weer een mooi weer dag. We reden nu ook in de omgeving van het National Park. Nu van de andere kant te bezichtigen. En dat deden we ook. Na elke bocht dachten we, dit zal de beste foto worden, dan weer een bocht.... en dit heeft even geduurd. Uiteindelijk heb ik gezegd- ook tegen mezelf, GEEN FOTOS VAN DIE BERG MEER! Het wordt al moeilijk genoeg straks om te kiezen wanneer ik aan het album begin!!! Oh jee, dat wordt nog een hele klus.


Onderweg hebben wij nog een koffie gedronken in een leuk Retro cafeetje. Gezellige sfeer en leuk ingericht. De lekkernijen zijn ook aan te bevelen zou je hier ooit in de buurt komen. Ik las op Internet ( Trip Advisor) allerlei uiteenlopende berichten hierover- nou ik was meer dan tevreden. Ik heb ook maar een duitje in de zak gedaan.

Thyme for food café, Turangi.

We kwamen al dicht bij ons eind bestemming. Nog even een nostalgische weg nemen..... langs herkenbare plekjes van toen. Te bedenken dat Toni en Steve hier hebben geklommen jaren geleden...waaghalzen, dat zijn ze.

Castle Rock Adventures.

Zo ruig zo mooi, om stil van te worden

Een avontuur bedrijf is hier gevestigd.

Goed kijken, hier lopen mensen. Dit is een avontuur plek voor
rots klimmers.

Wij komen op tijd aan in Hamilton om mee te gaan met de kids naar paard rijles bij Ponytales. We ronden deze tocht af met een familie uitje. Geweldig om weer bij hun te zijn en dit mee te maken.

Een van Danni's passies- paard rijden!

Charlie houdt meer van de cowboy stijl!

Archie lijkt het ook wat. Nog even wachten en dan doet hij ook mee.

En deze bomen- nou daar zit ook een verhaal achter!